در اينکه جهاد دفاعي در اسلام وجود دارد شک و اختلافي وجود ندارد. حق طبيعي و بديهي هر ملت و قومي است که از خود دفاع کند و در مقابل مهاجمين بايستد و از کيان و هستي خود پدافند کند. اما در مورد اينکه آيا جهاد تهاجمي نيز در اسلام وجود دارد يا نه بين مسلمانان اختلاف است. معمولاً اين اختلاف نظر بين علماي اسلام و مسلمانان سکولار ديده ميشود، يعني علماي اسلام معتقدند در اسلام جهاد تهاجمي وجود دارد و مسلمانان سکولار که نميخواهند اسلام را کنار بگذارند و در عين حال نميخواهند به باورهاي زشت و غير انساني آن باور داشته باشند اين را رد ميکنند.
پرسشي که مطرح است اين است که آيا اگر جهاد تنها دفاعي ميبود، لازم بود که اينقدر در قرآن مسلمانان تشويق به جهاد بشوند؟ آيا مسلمانان خودشان شعورشان نميرسد که بايد از خودشان دفاع کنند؟ روشن است که انسان نياز به اينکه کسي به او بگويد تو بايد از خودت دفاع کني ندارد. حتي حيوانات نيز چنين چيزي را تعليم نمي بينند، اگر موجود زنده اي در معرض تهديد قرار بگيرد بطور طبيعي و فطري از خود دفاع ميکند و اين امري بيولوژيکي و کاملا طبيعي است، و حتي مسلمانان نيز احتمالاً اين را ميفهمند که لازم نيست براي اينکه کسي را وادار کنند تا از خود دفاع کند به او جايزه و پاداش بدهند و او را تهديد کنند، مگر مردماني بر روي زمين هستند که در هنگام مورد هجوم و تجاوز قرار گرفتن از خود دفاع نکنند؟ آيا ايرانيان که در مقابل اعراب قرنها ايستادگي کردند قرآن داشتند و يا کسي به آنها وعده بهشت داده بود؟ آيا ويتنامي ها و روس هاي کمونيست از خود دفاع نميکردند؟ بنابر از آنجا که دفاع از خود امري فطري است، وقتي در قرآن اينقدر روي جهاد تاکيد شده است و از روش هاي مختلف براي واداشتن مسلمانان به جهاد استفاده شده است، اين خود نشان ميدهد که دستکم گوشه اي از اين جهاد ها، تهاجمي بوده است نه تدافعي. تشويق يک شخص به دفاع از خود به دليل فطري بودن شبيه آن است که کسي را تهديد به اين کرد که اگر نفس نکشي تو را بيچاره خواهيم کرد و يا اگر نفس بکشي به تو حوري و غلمان خواهيم داد، و اين دو کاملاً مسخره هستند.
