کتاب اقاي تيجاني را بارها خواندم وبعنوان يک شيعه علي(ع) چيز جديدي در ان نديدم ايشان نيز مانند ديگر عزيزان شيعه شدن را بيشتر بغض خلافا تشخيص داده بودند تا حب علي ايشان خود را حافظ قران مي دانند .اگر ايه اي از قران مبني بر ارتباط انسانها بعد از مرک با دنياي مادي اوردند بنده تمام گفته هاي ايشان را پذيرفته در جايي که حضرت عيسي خود در جواب خدا عاقبت قوم خود را در قيامت نظاره گر خواهند بوده را نديده وبه ان اعتقاد ندارد و علامه طباطبايي علنا معتقدندکه پيامبران هيچگونه احاطه و نظارتي بر امت خود ندارند
در حاليکه در شيعه ارواح بزرگان در دنيا ناظر و حاضر وسميع و بصير
به حال امت خود هستند ودر هنکام سختي انان را خوانده وانان ما را ياري مي دهند سنيان اين تفکرات را شرک در صفت دانسته اما اقاي تيجاني با همان کلمات که بعضا نظر علماي شيعه مي باشد را دوباره بيان نموده ونه با تحقيق که راه گشاي ديگر گمراهان باشد ايشان باز هم ار حربه احساسات استفاده نمودند تا عقل در جايي که قران ما را مکررا به تدبير و تدبر فرا مي خواند ايشان بقول خودشان کتابشان به چاپ هشتم رسيد و در راه ايت تغيير مذهب به هبچ وجه مورد ملامت دوستان خود قرار نگرفتند در حاليکه در شيعه کاملا برعکس است تدبير و تدبري که شما را به نتيجه
غير از نتجه بزرگان قوم برساند گناه نا بخشودني و بعضا مرتد اناميده ميشوند از اين دست مي توان به علامه برقعي سنگلجي قلمداران و غيره نام برد که در راه تغيير ديدگاه نه مذهب خود مشکلات بسيار زيادي را تحمل نمودند انشاالله خداوند همه انسانها را به راست هدايت فرمايد