در صحيح بخاري آمده است: هنگامى كه پيامبر (صلّي الله عليه وآله وسلّم) در بستر بيمارى فرمودند : «دوات و كاغذي بياوريد تا چيزى برايتان بنويسم كه هرگز گمراه نشويد» عمر گفت : «درد بر اوغلبه كرده هذيان ميگويد كتاب خدا ما را بس است» ؛ «إنّ النبيّ قد غلب عليه الوجع، وعندكم القرآن حسبنا كتاب اللّه[1]» و اين قضيّه به قدرى درد آور بود كه وقتى ابن عبّاس به ياد آن مى‏افتاد، اشك چشمانش همانند دانه‏هاى مرواريد از گونه‏هايش سرازير مى‏گشت‏[2].

حتما پيامبر چيزي ميخواستند بگويند كه به صلاح عمر وابوبكر نبوده...

چطور وقتي ابوبكر در بستر بيماري بود وعمر را انتخاب كرد كسي نگفت هذيان ميگويد؟؟؟؟؟

حال، آيا اين سخن عمر ، مخالف با قرآن نيست كه مى‏فرمايد : «وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى‏»؛ پيامبر گرامى (صلّي الله عليه وآله وسلّم) از روى هواى نفس سخن نمى‏گويد و تمام سخنان او بر مبناى وحى الهى است .

1. عمر كه گفت : كتاب خداوند براى ما كافى است «حسبنا كتاب اللّه»، اين مخالفت عملى عمر ، با سنّت رسول اكرم (صلّي الله عليه وآله وسلّم) نيست؟