ادعاي نديدن پروردگار در سراي باقي در تشيع صفوي

مذهب تشيع عقيده دارد که ما در آخرت نيز خداوند را به چشم واقعي نمي بينيم ودرک ما از خداوند با چشم بصيرت است اين عقيده آيايه قرآن است که مي فرمايد اکثري از مردم عقيده دارند که به لقاء پروردگارشان نمي رسند همانا آنها کافرند....از نظر منطقي هم اين عقيده صدرصد غلط است چون در سراي باقي ايمان وشرکي وجود ندارد لذا چشم بصيرت متعلق به دنياي فاني است و اين ايمان است که ما را در اين دنيا وا مي دارد از روي نشانها خدا را بشناسيم در سراي آخرت که مفر نيستي ولزومي هم ندارد خداوند ما رو از خود پنهان سازد لذا براي بشر قابل درک نيست که هم در اين دنيا او را هم هم در آن دنيا آن دنيا سراي جاودان است وهر بنده گناهکار وبي گناه حق دارد خداوند را حتي براي يک لحظه هم شده درک کند تا بداند حقيقت چه بوده؟و گرنه اگر قرار باشد با چشم بصيرت خدا را درک کنيم زندگي ما هيچ ارزشي نداشته واين بزرگترين نعمت بهشتي در قرآن است که خداوند مي فرمايد بهترين نعمت بهشتي لقاي پروردگارتان است ...نمي دونم تشيع اين استدلها پيچيده وگنگ رو از کجا استخراج مي کنند.