حضرت علي رضي الله عنه چرا سكوت كرد؟

در اين گفتار مي خواهيم رفتار شخصيت ديگر اين داستان يعني كسيكه مدعيان مدعي اند حقش غصب شده است را بررسي كنيم ما رفتار او در مقابل غاصبان را از منابعي نقل ميكنيم كه پيروان او از هر فرقه اي قبول دارند.

همه پذيرفته اند حضرت علي(رضي الله عنه) براي كسب حق خدا دادي دست به شمشير نبردند و 25 سال سكوت كردند، چرا؟

تا آنجا كه من ميدانم عالمان شيعه معمولاً براي توجيه اين سكوت دو دليل مياورند:

دليل اول: حضرت بدان خاطر سكوت فرمود كه اساس اسلام بخطر نيافتد ايشان مصلحت خود را فداي اسلام كردند زيرا اسلام جوان و نو پا بود و احتمال داشت بر اثر مخالفت حضرت علي بطور كلي نابود ميشد.

دليل دوم: حضرت علي قدرت نداشت كه حق خود را بگيرد پس بناچار در مقابل دشمنان سكوت كرد.

اما اين توجيهات يك معني ديگر هم دارد و آن اينكه خلفاي پيش از حضرت علي به اسلام خدمت ميكردند و اعتراف ضمني به اين است كه آن راد مردان، مومناني بودند كه هدفشان پيش بردن اهداف اسلام بود لهذا خدمتشان تا آن اندازه مفيد بود كه حضرت علي اين گناه عظيم يعني غصب خلافت را سهل شمردند و سكوت فرمودند.

صرف نظر از تضاد موجود در اين دليل بهر حال و حد اقل، يك موضوع ثابت مي شود و آن اينكه اصحاب منافق و مرتد نبودند بلكه خادمان مخلص اسلام محسوب مي شدند و با ثابت شدن اين ديگر چگونه مي توان اتهام عظيم نافرماني از فرامين الهي را متوجه آن پاكبازان كرد.

و دليل دوم كه ميگويند حضرت قدرت نداشت نيز دليلي سست و بي پايه است زيرا براي گرفتن حق و اقدام براي راست كردن كجيها قدرت ملاك نيست حضرت محمد(صلي الله عليه وآله وسلم) نيز در اول نيرو نداشتند و يك تنه شروع كردند. و رفته رفته اصحاب پيرامون ايشان جمع شدند و تا بلآخره حكومت اسلام را پايه ريزي كردند و آنگهي مگر آدم قدرت نداشته باشد بايد زير بار حكومت منافقين 25 سال زندگي كند؟ نه گمان نمي كنم اين روش و سيره شير خدا علي مرتضي رضي الله عنه باشد.

بعدها كه حضرت علي خود بخلافت رسيدند در مقابل امير شام- معاويه - رضي الله عنه نرمش نشان ندادند. درحاليكه قدرت كافي هم نداشتند و مصلحت هم نبود. و در جواب آنهائي كه به ايشان عرض ميكردند كه معاويه در شام قوي و نيرومند است و بهتر است مدتي به او چيزي نگوئيد. فرمودند: يك روز هم او را تحمل نمي كنم.

اينجا كه ميرسيم مي گويند (علي مصلحت گرا نبود) پس حرف ما را ميزنند يعني اينكه دليل دوم آنها به اعتراف خودشان بطور كلي نادرست است.

علي براي جان خود بخاطر پيش برد حق ارزشي قائل نبود فراموش نكنيم علي اولين فدائي در اسلام بود مگر اين او نبود كه به جاي رسول خدا در رختخواب خوابيد؟ و جانش را در معرض خطر گذاشت از اين بالاتر حضرت علي(رضي الله عنه) ميدانست كه اگر حق با او باشد پيروز خواهد شد زيرا ابرقدرت يعني خداوند(جل جلاله) او را تاييد ميكرد زيرا او اين آيه را خوانده بود و به معني آن آگاهي داشت كه:

(كَمْ مِنْ فِئَهٍ قَلِيلَهٍ غَلَبَتْ فِئَهً كَثِيرَهً بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ) (البقره:249