چه بسا گروه اندكي كه پيروز شدند برجماعتي بزرگ به اراده خدا و خدا باشكيبايان است.
اغلب دانشمندان شيعه بر اين باورند كه هر گناهي كه پس از وفات رسول (صلي الله عليه وآله وسلم)رخ داد ريشه اش درهمان انحراف اوليه است آنها جمله معروفي دارند كه: ( عمرگناهي ازگناهان ابوبكر بود ).
پس گناهان معاويه هم گناهي ازگناهان ابوبكر محسوب مي شود و بر اساس منطق واقعأ هم همينطور بايد باشد اگر علي حقش توسط ابوبكر غصب نمي شد ديگر يزيدي ميدان پيدا نمي كرد كه امام حسين را بكشد.
حتما حضرت علي(رضي الله عنه) بيشتر از ما به اين حقيقت كه كژروي اوليه اي سنگ بناي تمام انحرافات بعدي است واقف بودند.
پس چرا سكوت كردند؟
چرا براي تغيير اين ظلم عظيم آنطور اقدام نكردند كه پسرشان حسين (رضي الله عنه) عمل كردند؟
و از اين بالاتر ديگر چرا به آنها كمك كردند؟
ما در تاريخ خوانده ايم كه آن حضرت مشاور خوبي براي خلفاي سه گانه بودند عالمان شيعه به اين قول حضرت عمر كه فرمودند:
( اگر علي نميبود عمر هلاك مي شد ) افتخار مي كنند و آنرا دليلي بر دانش علي ميدانند من هم افتخار ميكنم به دانش علي رضي الله عنه هم به تواضع عمر رضي الله عنه و هم به دوستي و برادري موجود در بين آن دو راد مرد بزرگ تاريخ ولي بهر حال اين جمله ثابت مي كند كه علي خير خواه عمر بود وقتي حضرت عمر اراده فرمود كه براي جنگ با دشمنان اسلام شخصأ به ميدان نبرد ايران برود حضرت علي فرمودند.
«اگر تو بروي و شكست بخوري يا بميري روحيه سربازان خراب مي شود اما اگر در مدينه باشي مي تواني در پي هر شكست بر ايشان نيروي كمكي و تازه نفسي بفرستي علي حريص بود كه عمر عمرش طولاني باشد نمي توان براي يك منافق مرتد عمر بيشتري را آرزو كرد.
نه با هيچ منطقي علي چنان كاري نمي كرد علي دشمن منافقان و مرتدان بود علي حتي باكفار حرف نمي زد علي دخترش را به عمر داد اين مگر ممكن است كه آدمي مثل علي دخترش را به كافري مرتد و منافق بدهد؟ اين مگر امكان دارد كه آدمي مثل علي دخترش را به كسي بدهد كه نافرماني خدا را در مهم ترين دستورات دين انجام داده است ؟ اگر رفتار حضرت علي در قبال خلفاي راشدين ديگر را با گفتار مدعيان پيروي او بسنجيم تضادي بزرگ مي بينيم و ناچاريم بگوئيم:
يا آن رفتار از علي سر نزده.
يا اين اقوال دروغ است.