عالي جناب محترم

شش دفتر مثنوي معنوي مولوي و ديوان شمس تبريزي را صفحه به صفحه مشاهده و چشمان را از حدقه بيرون كردم اين شعر را به هيچ دفتر ديوان مولاناي بلخ نيافتم لطف بفرما و به من منت بگذار ادرس صفحه و جلد را درج كن تا رد ان را يافته و گفته هايت مهر صحه بگذارم

و اعتصموا بحبل الله جمعيا و لاتفرقوا

يادگار

به شيعه سابق عمر و يزيد و معاويه عرض ميشود كه :

منابع ذيل . درخصوص سجده بر خاك است كه در كتب اهل سنت وجود دارد .

بنابر اين سعي كن كه ديگر به شيعه اهل بيت عليهم السلام دروغي نبندي كه بنا به گفته آل محمد عليهم السلام . هر دروغ به عمد . مساوي هفتاد گناه كبيره است كه ساده ترين آن . زناي با مادر ميباشد !

رسول الله (ص) : ( جعلت لي الارض مسجداً وطهوراً ) .

1 ـ صحيح البخاري 1 / 149 ح2 ، 1 / 190 ح98 .
2 ـ صحيح مسلم 2 / 63 .
3 ـ سنن الترمذي 2 / 131 ح 317 .
4 ـ سنن النسائي 2 / 56 .

مولوي

نجس است

با اين اسم سايتتان را نجس نكنيد

تو را خر خواندم گشتم پشيمان

كه آن بيچاره را بد نام كردم

سجده بر مهر

فقه شيعه، سجده بر زمين و يا آنچه از زمين روييده مي شود که خوردني و پوشيدني نباشد، جايز مي داند و چون غالباً در منازل و خانه ها نماز ادا مي شود و همه اطاق ها مفروش به قالي و نمد است و امکان بر چيدن آن ها نيست و در صورت بر چيدن، زمين ها از گچ، کاشي، و موزاييک است و سجده بر آنها جايز نيست، لذا قطعاتي از خاک پاک را هنگام لزوم با خود دارند، به خصوص از خاک کربلا که بنا به روايات رسيده از اهل بيت عليها السلام موجب زيادتي ثواب و فضيلت مي گردد.
بنا بر نقل علماي خودتان خاک کربلا از زمان رسول الله صلي الله عليه و آله مورد توجه بوده است.
از ام المؤمنين، ام سلمه، عايشه، ام الفضل، ابن عباس، انس بن مالک و ديگران نقل شده که راوي مي گويد:
حسين عليه السلام را در دامن جدش ديدم. خاک سرخي در دست آن حضرت بود که آن را مي بوسيد و مي گريست.
پرسيدم: اين خاک چيست؟ فرمود: «جبرئيل مرا خبر داده که اين حسينم را در زمين عراق مي کشند و اين خاک را از آن زمين برايم آورده، لذا من بر مصايب وارده بر حسينم گريه ميکنم.»
آن گاه آن تربت را به ام سلمه داد و فرمود: چون ديدي اين خاک مبدل به خون شد، بدان که حسينم کشته گرديده.
لذا ام سلمه آن خاک را در شيشه نگاه داري مي نمود تا روز عاشوراي سال 61 هجري ديد آن خاک به رنگ خون گرديد. دانست که حسين عليه السلام کشته شده است.

تا زمان امام صادق عليه السلام شيعيان و اهل بيت عليهم السلام مقداري از خاک کربلا را با خود در کيسه اي داشتند و بر آن سجده مي کردند اما امام صادق عليه السلام براي پخش نشدن خاک، آن را با آب مخلوط کرده و به صورت الواح و قطعاتي که امروزه مهر ناميده مي شود، جهت تبرک با خود نگاه مي داشتند.
آيا اين عمل ساده اين قدر بايد تعجب شما را برانگيزاند؟ در حالي که ما آن را از اهل بيت عليهم السلام که به قول علماي خودتان عديل (هم وزن) قرآنند آموخته ايم، اما فتوا به ازدواج با پسران در سفر و يا جماع با محارم خود را (در صورت پوشاندن آلت با پارچه) که بر هيچ چيزي مستند نيست،؛ جايز و عادي مي دانيد ؟ ...

با سلام

فلسفه مهر گذاشتن اهل تشيع :

پيامبر بعد از شكستن بتها در داخل كعبه دستور داد سنگ هاي شكسته را در جاي دوري از مكه بيرون بريزند عده اي از منافقان كه در دل هنوز آرزوي بت پرستي داشتند قطعاتي از آن بت هاي شكسته را برداشته و بر آن سجده مي كردند عده اي اين رسم را نگهداشتند تا در زمان علي عليه السلام آتش فتنه و تفرقه را شعله ور ساختند و بعد از اختراع مذهب تشيع يا رافضه ، رسم سجده بر بت شكسته را داخل نماز كردند و بصورت سجده بر سنگ مهره درآورده و در ميان شيعيان رسميت دادند !