پس از آنكه حضرت رسول الله (ص) در غدير خم آنچه را كه

بدان مامور بود را بيان كرد و علي را مولاي مردم قرار داد و

فرمود : «علي مولاي اوست هر كه من مولاي او هستم». اين

امر در بلاد سريعاً منتشر شد. وقتي حارث بن نعمان فهري

(طبق بعضي روايات ابن حارث بن كلده) از اين امر آگاه شد،

سوار بر ناقه خود شد و به مدينه آمد و به نزد پيامبر خدا

رفت و گفت : «به ما دستور دادي كه شهادت دهيم كه خدا

يكي است و تو پيامبر خدا هستي، ما اطاعت كرديم. به ما

سفارش كردي به نماز پنج وقت در روز و ما پذيرفتيم. به ما

دستور دادي به روزه در ماه رمضان و ما قبول كرديم. سپس

به ما در مورد حج دستور دادي، ما اطاعت كرديم. اما تو با

همه اينها قانع نشدي و دست پسر عمويت را گرفته و بلند

كرده‌اي و او را بر ما برتري دادي و گفته‌اي «علي مولاي

اوست هر كه من مولاي اويم» آيا اين امر از طرف تو است يا

از طرف خداوند؟

رسول خدا (ص) فرمود : «والذي نفسي بيده و لا اله الا هو

انّهُ من امرالله».

(قسم به آنكه جانم بدست اوست و خدايي جز او نيست اين

امر از جانب خداوند است).