اما درباره سب و فحش دادن به صحابه. اين مسأله جنجالي و حساس، بارها و بارها به وسيله دانشمندان شيعه توضيح داده شده است و گفته‌اند كه: «در فرهنگ و ادبيات ما، سب و فحش جايي ندارد. اميرالمؤمنين علي بن ابيطالب(ع) نيز از اين كار نهي كرده است. شريف رضي در نهج‌البلاغه اين كلام اميرالمؤمنين را آورده است كه: «خوش ندارم شما فحش دهنده باشيد». البته نمي‌توان انكار كرد كه در برخي محافل شيعي، اين كار صورت مي‌گيرد؛ همانطور كه در برخي محافل اهل سنت كاري زشت‌تر از آن روي مي‌دهد كه همان تكفير شيعيان و تكفير علماي آنان باشد؛ علمايي كه حاملان وحدانيت و قرآن و داعيان تقريب و توحيداند.
«معاويه» و بني‌اميه ساليان سال به كاري قبيح‌تر از اين دست مي‌زدند؛ يعني سب امام علي(ع) را بخش‌نامه كردند و آن حضرت را در تمام عصر خلافتشان (غير از دوران عمر بن عبدالعزيز) بر منابر لعن نمودند... و رنج اين زخمي كه معاويه ايجاد كرد متأسفانه تا امروز باقي است.
بله، ما از دشمنان آل محمد(ص) برائت مي‌جوييم، و نيز از كساني كه با آنان جنگيدند، آنان را كشتند و آنان را آواره ساختند. و آيا كسي از علماي مسلمين توان آن را دارد كه ما ار از اين برائت منع كند حال آنكه رسول الله(ص) آشكارا، علني و بيشتر از يك‌بار، از چنين افرادي برائت جسته و آنان را نفرين نموده است؟
